در این نوشته به طور عملی نتیجه اعتراض به رای کمیسیون ماده ۱۰۰ قانون شهرداری ها مورد بررسی قرار خواهد گرفت.در یکی از مقالات در باره کمیسیون ماده صد توضیح داده ام .شخصی در حوزه ۱ باغات شیراز اقدام به تفکیک عرصه و ساخت منزل مسکونی نموده بود، به بنده مراجعه نمود.کمیسیون ماده ۱۰۰ قانون شهرداری های شیراز به دلیل ممنوعیت در ساخت و ساز در این منطقه رای به تخریب بنا داده بود.هر چند رای مرجع اخیر الذکر، ظاهرا صحیحا صادر شده بود اما اینجانب به دلیل عدم رعایت برخی از شرایط شکلی قانونی در رسیدگی، به دیوان عدالت اداری شکایت نمودم.در مرحله اول به دلیل اینکه رای کمیسیون قطعی بود و سریعا اجرا می شد،تقاضای صدور دستور موقت مبنی بر توقف اجرای حکم تخریب اعیانی احداثی را مطرح کردم که دیوان با قبول در خواست اینجانب دستور به توقف اجرای رای تخریب بنا صادر کرد.در مرحله بدوی بعلت اینکه کمیسیون وقت رسیدگی را به ذینفع ابلاغ نکرده بود،رای به نفع موکل صادرگردید.شهرداری از رای صادره تجدید نظر خواهی نمود.دفاعیات اینجانب به دلیل موضوع پرونده محدود بود اما در لایحه جوابیه به تجدیدنظر خواهی شهرداری شیراز چند ایراد شکلی را مطرح کردم که حتی تقاضای تجدیدنظر خواهی شهرداری به نظر اینجانب دارای اشکالاتی بود و سپس با تاکید به عدم ابلاغ به شخص ذی نفع وفق ماده ۸۴ قانون آیین دادرسی مدنی و سلب حق دفاع از موکل که به اصل تناظر اصحاب دعوا خدشه وارد می کند و بیان دفاعیاتی که ممکن بود در جلسه کمیسیون مزبور بعمل بیاید و رای منتهی به تخریب صادر نشود توفیق حاصل شد.النهایه: به جهت اینکه شهرداری فرصت دفاع مناسب را به موکل نداده بود رای صادر از کمیسیون ماده ۱۰۰ نقض گردید.جهت مطالعه آرا دیوان عدالت اداری به لینک های زیر مراجعه فرمایید.